என் ஜென்மம்

என் ஜென்மம்

எப்போதோ நீ அன்னமிட்ட் காரணத்தால்
நீ
முகவரி மாறிப் போன பின்னும்
இரைக்கென்று
எவரெவர் கைகளையோ
எதிர்பார்த்து நின்றும்
உன் போல் தோற்றமுடன்
வருவோர் போவோர யாவரையும்
வாழ்த்திக் குழைந்து
அவர் பின்னே சில தூரம் ஓடி
வழக்கம்போல் ஏமாற்றத்துடன்
வாடித் திரும்பி

அருநிழலோ,
வெறு மணலோ,
குப்பையோ,
குளக்கரையோ,
சருகோ,
புதர் மறைவோ என...
உரிமையிலா ஓரிடத்து
ஒடுக்க மூலையொன்றில்
அடுத்து வரும் விரட்டலிடை
ஓய்வாய் சிலகணங்கள்..

உன் நினைவில் உயிர்த்துறைந்து
என்றோ
ஒரு நாளில்
இரண்டாம் மரணமுற்று
நாறி
நாறிப் போன தன் வாழ்வை
ஊருக்குப் பறைசாற்றி

மண் தின்ன மறைந்துவிடும்
சுவடு வரலாறு
ஏதுமில்லா தெருப்பிறப்பாய்

தீர்ந்து போனதென் ஜென்மம்.